SANGARIUS

SANGARIUS

fluv. Asiae in Dindymo monte nascens, et per Phrygiam Bithyniamque in Pontum illabens. Claudian. l. 2. in Eutrop. v. 272.

------ Dindyma fundunt

Sangarium, vitreo puri qui gurgite Galli.

Eius meminit. Dionys.

--- Ε῾τέρη δέ τοι ἔνδοθι κεῖται

Ε᾿υρυτέρη γεγαις̔῀α παῤ ὕδα???ι Σαγγαρίοιο.

Sangarus Ptol. dicitur. Ovid. Sagarim vocat Pont. l. 4. El. 10. v. 47.

Huc Lycus, huc Sagaris, etc.

Sangari Bellonio, Zagari Nigro dicitur. Nic. Lloydius. In Tabul. Peutingeriana duo describuntur Sangarii, unus, qui inter Chelas et Hypium ponitur, Cholas XXVIII. Sagarius fluv. Hypium fluv. et non longe oritur a loco, ubi in mare emittitur. Alterius ortum in Phrygia locat, quem per multos flexus deducit in Pontum, in quem exoneratur prope Artanen. Atqui de altero Sangario hoc scribunt omnes, cui etiam in Phrygia fontes assignant, cuiusque plures ἐπιςτροφὰς Ptol. memorat, priusquam in mare de labatur. Itaque videtur Tabula male delineata. Nam unus tantum fluv. Sangarius ab Auctoribus nominatur, qui et Sangarius, vel Sagaris etiam, dictus. At fluv. ille, qui in tabula iuxta Artanen in Pontum exit, Marciano Α῍ρτανος dicitur vel Α᾿ρτάνης, unde nomen oppido Α᾿ρτάνη: arnob. Nana Regis Sangarii vel fluminis filia, l. 5. Aliis Sangas Rex is dictus etc. Exordium Mariandyni sinus, oppidiqueve Heracleae, Lyco flumini adpositi, arcessit Plin. l. 7. c. 1. ab hoc fluvio, et Solinus c. 44. ad quem vide Salmas. Exercit. Plin. p. 880.